Szczegóły
Odsłony: 2694

Katecheza 3: Misjonarze Miłosierdzia1.JAK UWOLNIC ŚWIATŁO?
 Trwa Wielki Post. Ludzie Kościoła mobilizują się do hojniejszej modlitwy i uczynków pokutnych. Weszliśmy w ten święty czas z popiołem na głowie. Popiół to skutek spalania... Gdzie nie ma spalania nie ma światła. Każde światło jest efektem spalania. Po co się modlić, pościć i dawać jałmużnę? Żeby na świecie było mniej ciemności a więcej światła.

Szczegóły
Odsłony: 2472

Pielgrzymi na drodze Miłosierdzia (katecheza)1. Kochani Bracia i Siostry, trwa Jubileusz Miłosierdzia. W Szpitalu Polowym, którym stał się nasz Kościół, wciąż sporo ludzi poranionych, którzy proszą nas o to, o co prosili Chrystusa - o bliskość. Nie można być bliskim na odległość - trzeba się zbliżyć, podejść, podać rękę i spojrzeć w oczy. Bliskim jest nie ten, kto jest obok, nawet nie ten kto widzi, ale ten kto ma odwagę podejść i okazać współczucie i zrozumienie. Uczony w Piśmie, który zapytał kiedyś Chrystusa: "Kto jest moim bliźnim?", po wysłuchaniu przypowieści o Samarytaninie sam odpowiedział: "Ten, który okazał miłosierdzie" (por. Łk 10, 25 nn). Bliźnim się nie jest. Bliźnim się staje. Bratem dla drugiego nie tylko się  jest, bratem się staje. Czasem na nowo i po wielu latach...

Szczegóły
Odsłony: 2749

1 Katecheza Jubileuszowa - Miłosierni jak Ojciec1. Drzwi Szpitala Polowego

8 grudnia, w Święto Niepokalanego Poczęcia, rozpoczął się Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia. Papież Franciszek otworzył Święte Drzwi, byśmy wszyscy mogli doświadczyć miłości Boga, który pociesza, przebacza i daje nadzieję. Podobne drzwi otwarto w bazylikach, katedrach i jubileuszowych świątyniach. Każde z tych drzwi są jednocześnie drzwiami do Szpitala Polowego, którym stał się nasz Kościół. Papież Franciszek wielokrotnie powtarza: " Kościół przypomina dzisiaj Szpital Polowy. Tak wielu w nim ludzi poranionych, którzy proszą nas o to, o co prosili Chrystusa, o bliskość ".

Szczegóły
Odsłony: 2471

Katecheza IX o pokucieSpecjalnym środkiem pomocy duchowej, polegającym na darowaniu kary doczesnej za grzechy odpuszczone już co do winy, jest odpust. Dostępują go jednak jedynie ci wierni, którzy są odpowiednio przygotowani i spełniają warunki określone przez Kościół (zob. Encyklopedia Katolicka t.14, kol. 342). Znaczy to, że jeśli człowiek nie jest właściwie usposobiony, odpustu nie zyskuje, choćby wypełnił przepisane praktyki religijne. Odpust bowiem nie jest jakąś praktyką mechaniczną lub magiczną: spełniam przepisane czynności i automatycznie coś za to otrzymuje. Jak wszystkie inne elementy składające się na bogactwo ekonomii działania Kościoła tak i odpust jest sprawą ducha i domaga się jego właściwej dyspozycji.

Szczegóły
Odsłony: 2667

VIII katecheza o pokuciePraktyką związaną z sakramentem pokuty jest zwyczaj zyskiwania odpustów. Św. Jan Paweł II nazwał odpust "cennym darem", poprzez który Bóg okazuje światu swoje miłosierdzie posługując się pośrednictwem Kościoła (Incarnationis Misterium nr 9).

Szczegóły
Odsłony: 2667

VII katecheza o pokucieSzczególną formą sakramentu pokuty, czasami praktykowaną, jest tzw. spowiedź generalna. Penitent obejmuje w jej trakcie nie tylko czas od ostatniej spowiedzi, ale okres dłuższy, nierzadko całe swoje życie. Spowiedź taka jest szczególnie pożyteczna przed podjęciem ważnych decyzji życiowych, na przykład przed wstąpieniem do zakonu czy seminarium, przed przyjęciem święceń kapłańskich, czy zawarciem sakramentu małżeństwa.

Szczegóły
Odsłony: 3388

Katecheza VI o sakramencie pokuty Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina, że do istotnych aktów nawracającego się człowieka, obok żalu i zadośćuczynienia, należy także wyznanie grzechów: Pokuta zobowiązuje grzesznika do dobrowolnego przyjęcia wszystkich jej elementów: żalu w sercu, wyznania ustami (...) owocnego zadośćuczynienia w postępowaniu (KKK nr 1445). Owo wyznanie ustami, czyli oskarżenie się przed kapłanem Kościoła z popełnionych grzechów, jest tak ważnym elementem sakramentu pokuty, że powszechnie nazywa się go właśnie świętą spowiedzią. Teologia katolicka nazywa wyznawane na spowiedzi grzechy materią sakramentu pokuty, czyli czymś, bez czego nie ma tego sakramentu. Znaczy to tyle, że aby otrzymać rozgrzeszenie, trzeba koniecznie wyznać jakieś, popełnione przez siebie, grzechy.

Szczegóły
Odsłony: 3556

Katecheza V o sakramencie pokutyKatechizm Kościoła Katolickiego przypomina, że grzesznik uwolniony w sakramencie pokuty ze swoich grzechów, powinien za nie "zadośćuczynić" w odpowiedni sposób. Rozgrzeszenie bowiem gładzi grzechy, ale nie usuwa wszystkich spowodowanych przez nie nieporządków. Grzesznik, aby odzyskać pełnię zdrowia duchowego, powinien zrobić coś jeszcze, by naprawić swoje winy. To zadośćuczynienie jest nazywane także pokutą (nr 1459).