1. Wątpiącym dobrze radzić /Syr 21, 13/ Mamy być gotowi wesprzeć dobrą radą tych, którzy wątpią. Doradzając, bierzemy odpowiedzialność za człowieka, któremu pomagamy. Trzeba doradzać mądrze.
2. Nieumiejętnych pouczać /por. Dz 8, 31/ Pouczając, czyńmy to z pokorą i w imieniu Jezusa, pamiętając, że sami nosimy skarb w naczyniach glinianych. Uzasadniajmy wobec świata nadzieję, która jest w nas /por. 1 P 3, 15 /
3. Grzeszących upominać /Mt 18, 15-17/ Nie osądzamy lecz upominamy służąc prawdzie i miłości bliźniego. Upominany, to nie mój nieprzyjaciel, lecz brat. Trzy etapy: w cztery oczy, ze świadkiem i wreszcie wobec wspólnoty.
4. Strapionych pocieszać /Iz 49, 13/ Nasz Ojciec miłosierdzia jest Bogiem wszelkiej pociechy. Pocieszając strapionych mamy dzielić się pociechą, której doznajemy od Boga /por. 2 Kor 1, 3-4/
5. Urazy chętnie darować /Mt 5, 38, 44, 46/ Miłość nieprzyjaciół jest najbardziej wymagającym poleceniem Jezusa. „Nie jest chrześcijaninem, kto nie kocha tego, kto go nienawidzi” /II List Klemensa, 13n/
6. Krzywdy cierpliwie znosić /Hi 2, 10/ Świadomość, że jesteśmy uciążliwi dla innych i Bóg znosi nas cierpliwie, pomaga kształtować w sobie postawę cierpliwego znoszenia krzywd. Cierpliwość jest owocem ducha /Ga 5, 22/
7. Modlić się za żywych i umarłych / Ef 1, 3-14/ Modląc się za kogoś, polecamy go opiece Boga. Kiedy kogoś nie lubimy, a potrafimy się za niego modlić, wtedy go kochamy.
